مک فارلین: ترکیه یک تهدید امنیتی است

کشور زییای ترکیه همواره یکی از متحدان غرب بوده اما ائتلاف میان این دو اکنون به مشکل برخورده است. اینطور که احساس می شود جانب شرقی پیمان آتلانتیک شمالی ‘ ناتو’ در معرض خطر قرار گرفته باشد.

ترکیه در دوران جنگ سرد لنگرگاه شرقی ناتو بود علتش هم این است که این کشور پل میان آسیا و اروپا و خاورمیانه به آسیای میانه است.

اروپا و ترکیه به هم احتیاج دارند. بیشتر از 6 میلیون ترک جزئی از اقتصادهای اروپا را تشکیل می دهند. و اما اهمیت ترکیه از منظری دیگر هم هست و آن تهدیدی است که دیرزمانی است علیه تمدن ظهور پیدا کرده است و آن ‘تروریسم’ است.

ترکیه در جنگ با این پدیده، یک متحد قابل اتکا نیست . مواضع کاملا اشکار رادیکال ‘ رجب طیب اردوغان’ رئیس جمهور ترکیه گرایشش به سمت افراط گرایی و اسلام گرایی سیاسی است.

اتفاقاتی که چند سالی است در ترکیه رخ می دهد، همگی یک زنگ خطر است.

تمام رسانه های مستقل این کشور بسته شده اند؛ همه مسئولین طرفدار غرب برکنار و یا حتی بازداشت شده اند و با سازمانهای جهادی مدارا می شود.

با این مشکلاتی که در خصوص ترکیه برشمرده شد؛ آیا ترکیه هنوز هم منطبق با اصول و معیارهای ‘ ناتو’ در خصوص ‘ رعایت و حراست از دمکراسی و آزادی های فردی و حاکمیت قانون ‘ کار می کند یا نه .
طبق نظر محققان قابل اعتماد؛ اردوغان عمیقا فاسد است و امیال و جاه طلبی هایش را مقدم بر حفاظت از ملت و ناتو می شناسد.

او از یک بازرگان ترکیه ای – ایرانی برای انجام معاملات پولی میان ایران و ترکیه استفاده کرده و تحریم های ایران را دور زده است و از سازمانهای تروریستی در سوریه حمایت می کند و تمام اسناد آن هم موجود است.

به دنبال قیام و کودتای شکست خورده ترکیه در سال گذشته ؛سیاست سرکوب اردوغان؛ مردم را زجر می دهد.

اردوغان از این کودتای نافرجام به عنوان حربه ای برای بسط دادن قدرت سیاسی خود بهره برداری می کند . بعد از فروریختن کودتا دولت دست به دستیگری و بازداشت گسترده مردمانی زده است که هیچ ارتباطی با کودتا نداشته اند اعم از خبرنگاران ؛ نظامیان و پلیس و آموزگاران. تا به حال بیشتر از 150 هزار نفر بازداشت شده اند و بسیاری هم شکنجه شده اند . پست و مناصب همه مقامات و مسئولین برکنار شده را یاران و رفقای اردغان و فرصت طلبان سیاسی و اسلامگراهای رادیکال و سیاسی احراز کرده اند.

کشور ترکیه امروز / یکشنبه/ شاهد برگزاری یک رفراندوم است که در آن از مردم سوال می شود آیا راضی هستند قدرت از دست پارلمان گرفته شود و به رئیس جمهور واگذار شود یا نه . این یعنی سپردن قدرت بی انتها به مقام حاکم بر کشور.

اما آیا این قدرت بی انتهای رئیس جمهور باعث خواهد شد تا ترکیه از این پس کار بیشتری در ارتباط با جنگ با تروریسم انجام دهد یا خیر؟

مطلقا نه.
ترکیه سالهاست که میزبان تروریستهاست و مسئولان کشور هم از این موضوع باخبرند و این فاجعه است.

ترکیه در طول سال 2015 حتی یک عملیات هم علیه ‘ داعش’ در داخل خاکش انجام نداده است. مسئولان امنیتی کشور همین چندی پیش 100 خانه امن داعش را در استانبول شناسایی کرد. داعش در ترکیه نفوذ بسیار گسترده ای دارد. حتی از آن بدتر؛ انتظار می رود امسال هزاران تن از جنگجویان ترک و خارجی داعش در سوریه و عراق به خاک ترکیه بازگردند.

اردوغان با اتحادیه اروپا در زمینه کاستن از سیل روند ورود پناهجویان از ترکیه به اروپا همکاری کرده است . هم اکنون دست کم 5 میلیون پناهجو در ترکیه پناه گرفته اند. اردوغان همچنان تهدید می کند که امکان دارد میلیونها تن این پناهجویان را به سمت مرزهای اروپایی بفرستد.

اما تهدیدهای بی ثباتی ترکیه برای اروپا به همین جا ختم نمی شود.

جنگ داخلی ترکیه علیه کردها با کارهایی که اردوغان در حال انجام آن است، می تواند، وارد مراحل خطرناکتری شود.

هم ‘حزب کارگران کرد کردستان’ موسوم به ‘ پ ک ک’ و هم ‘داعش ‘هردو دشمنان حکومت ترکیه به حساب می آیند. اگر جنگ داخلی ترکیه بالا بگیرد در آن شرایط راه انتقال انرژی به اروپا مسدود خواهد شد چراکه تمام خطوط انتقال نفت و گاز مسدود خواهد شد .
اگر جنگ داخلی ترکیه بالا بگیرد؛ زرادخانه سلاح هسته ا ی در پایگاه ناتو در ‘اینجرلیک’ هم در معرض این خطر قرار میگیرد که به تصرف درآید. گفته می شود که بیشتر از 50 سلاح اتمی در این مکان نگهداری می شود.

با این حساب؛ وظیفه آمریکا و ناتو برای مراقبت از کشورهای غربی در مقابل یک ترکیه بی ثبات چیست؟

استراتژی های موفق ‘ریگان’ می تواند کلید حل معما باشد. ریگان مقابل توسعه طلبی های شوروی قرص و محکم ایستاد و همزمان با دسترسی رویکرد ‘پرده آهنین’ با مردم تحت ستم صحبت کرد.
حالا ناتو هم می تواند با تبعیت از این الگو با مردم ترکیه وارد تعامل شود و سه کار اساسی را انجام دهد:

1 . نخست آنکه اردوغان را بابت کمک به تروریستها به اتهام ارتکاب جنایات جنگی به دادگاه کیفری لاهه معرفی کند.

2 . غرب باید نیروهایش در ترکیه را کاهش بدهد و سلاحهای حساس را به کشورهایی دیگر منتقل کند.

3 . در تعامل با دولت مقتدر ترکیه رویکرد ‘مبتنی بر سخت گیری با هدف کمک بلند مدت ‘ به ترکیه در پیش بگیرد.

تحریم های تجاری هم می تواند جزئی از برنامه باشد. واشنگتن بهتر است با همه قومیتهای مختلف مردم ترکیه اعم از کردها؛ مسلمانان و غیر مسلمانان که خواهان ثبات کشور هستند و این امر جز با حاکمیت قانون محرز نمی شود دسترسی پیدا کند. واشنگتن باید مشوق ازادی مطبوعات در ترکیه باشد و کمکهای بشردوستانه به این کشور ارسال نماید.

این آرزوی آمریکاست که ترکیه شریکی باشد از حیث اقتصادی قوی ودر صلح و آرامش هم در داخل و هم با همسایگانش. ترکها همواره متحدان فوق العاده ای برای مردم آمریکا بوده اند.

مردم ترکیه انعطاف پذیرند و دمکراسی این کشور می تواند دوباره شکوفا شود. آمریکا نباید انرژی دهنده به یک دیکتاتوری باشد بله باید فرصتی فراهم نماید تا مردم ترکیه خودشان آزادی , ایمان و خوشبختی را انتخاب کنند.
اگر در ترکیه دولتی بر مبنای قانون اساسی شکل بگیرد و این دولت با عقلانیت خود از دمکراسی حفظ و حراست کند و شرکایی با حسن نیت هم در ناتو داشته باشد , می توان انتظار داشت که روزهای خوبی در انتظار ترکیه خواهد بود.