#علی کریمی ! جای تحدید، بگذارید بگم هایش را بگوید آقای تاج!

علی کریمی قهرمان است یا یاغی؟ باید دوستش داشت و او را دن کیشوتی نامید که قیام کرده علیه پلشتی های فوتبال یا باید گفت یکی از همه آنهایی است که بلوایی می کند چون به حقش نرسیده؟ راستش علی کریمی را هیچ وقت نباید صفر یا صدی دید . درست به عکس خودش که در بلوایی که راه انداخته ، خودش را خیر مطلق می داند و برایش به هر کار ناثوابی هم دست می زند و بعد می گوید دعوا است دیگر! حلوا که خیر نمی کنند.

علی کریمی را برای گذشته اش همگی می ستایم. تردیدی هم نیست. نه فقط برای جادویش با توپ که برای مچ های همیشه گره کرده اش. برای رگ های غیرت بیرون زده اش در مسیر احقاق حق دختران ملی پوش فوتبالیست. مادری که داغ دیده و پسر بلند قامتی که رویایش یک لحظه دیدنش بوده است. برای همه مسئولیت های اجتماعی که خودجوش انجام شان داده و منتی هم بر سر کسی نداشته.

اما همین اسطوره خوبی ها که حتی تا تختی هم بارها قیاسش کرده ایم ، همیشه گلی بوده که خار هم کم نداشته. از دعواهایش با دایی ، حامد کاویانپور ، نساختن با یکی مثل ابوالفضل جلالی و دیگر رفقایش گرفته تا لگد زدن به بطری آب و قهر کردن به خاطر نخوردن مک دونالد و قاط زدن هایی که فراموش شدنی نیستند. برای اینکه او هم با همه مناعت طبعی که داشته ، کم از آن سلفی های معروف حسین هدایتی وار ندارد .

برای همه تصمیم های فوتبالی که از وقتی خودش بی ابوالفضل جلالی و بی محمودرضا فاضلی گرفته و خیلی درخشان نبودند هم نمی توان خرده ای از او گرفت که علی کریمی است دیگر.

به کسی چه که گروهی می گویند اگر فدراسیون فوتبال و کمیته تعیین وضعیت بازیکنانش شکایت او را بدون اصرار بر ریختن آن 44 میلیون تومان کذایی اگر قبول می کرد ، کار به این جا ها نمی کشید اما هرچه هست ، علی کریمی مسیری را آغاز کرده که منطق گفتارش درست است. حتی وقتی به علی کریمی می گوید که بیفتد دنبال پلشتی های فوتبال ، پر بیراه نمی گوید اما این آقای قهرمان ، درست از جایی همه چیز را خراب می کند که به قول رسول مجیدی:«چت ها را می ریزد توی کانال ها!»

اینکه هر کسی را خوشش نیاید ، دلال بنامد و عامل این و آن که نشد استدلال برای افشاگری. اینکه چت خصوصی دو نفر را منتشر کند ، کجایش اخلاقی است؟ اینکه همه حرفی که علی کریمی در تمام این مدت زده ، 4 تا مصداق عجیب نداشته و یا قبلا گفته شده بوده و یا مصداق عینی نداشته است حرف هایش؛همه و همه فقط باعث می شوند در این جنگ فرسایشی ، باور حامیانش هم به او سست شود.

او که در تمام سال های ستاره بودنش هیچ وقت حاضر به رفتن در برنامه ای زنده نشوده بود ، حالا فریاد می زند، میکروفن می اندازد و حریف می طلبد برای مناظره. خودش هم خوب می داند که الان آنتن دادن به او در توان هیچ کسی نیست اما باز می گوید و بعد اتهام دلالی می زند به عادل فردوسی پور. بدون شک کریمی راست می گوید که تیغ تند انتقاد عادل فردوسی پور ، هیچ وقت در این سال ها برای مهدی تاج مثل سایرین برنده نبوده است و همیشه مماشاتی داشته اما این ها دلیل ایراد اتهام فساد نیست که همین برنامه کم از علی کریمی نگفته و پای او نایستاده است!

درست مثل آمار اشتباهی که درباره سردبیر سابق و خوشنام روزنامه خبرورزشی و انتقاد از کی روش گفته بود. مردی که به خاطر ایستادگی به پای عقایدش آسیب های شغلی زیادی دید اما تیم ملی کشورش را تنها نگذاشت.

کریمی اما حق خود می داند که در این دعوا هر آنچه به ذهنش می رسد را بگوید. او می خواهد و می گوید. یکی هم مثل مهدی تاج ، دوستانش در اصفهان و چند نهاد دیگر هم راهکاری که بلدند فقط شکایت کردن است. اینکه فکر می کنند با گرفتن علی کریمی و منعش از حرف زدن ، می توانند این بلوا را بخوابانند به قول خودشان. درحالی که این بحث باید یک بار صحیح و شفاف باز شود.

باید علی کریمی بیاید و تمام اسنادش را صاف و شفاف بگوید. سرچشمه این ناپاکی را با دلیل و سند رسوا کند. البته اگر سندهایی مجکمه پسند دارد. اگر هم ندارد و فقط اتهام می زده ، پای عواقب گفتارش بایستد. راهش اما این نیست که مهدی تاج بترسد . شکایت کند و البته علی کریمی هم پیشتر و در دوران فوتبالش کسی نبوده که برای اثبات گفتارش به هر مستمسکی دست بیاندازد. کاش باز هم از این کارها نکند. شاید بهتر باشد همان طور که گفته در یک محکمه طوری علنی بایستد و مستدل هر آنچه دارد را بگوید و بعد مشخص شود چه کسی راست می گوید.