۸ عامل بزرگی شکم

پرخوری و عدم تحرک باعث افزایش وزن و در نتیجه ایجاد چربی شکمی می شود. اما اگر رژیم غذایی مناسبی دارید و اهل ورزش هستید اما هنوز هم در حسرت یک شکم تخت و بدون چربی به سر می برید، احتمالا عامل پنهانی وجود دارد که از آن بی خبرید. در ادامه به ۸ موردی که نمی دانید عامل بزرگی شکم تان هستند اما ارتباطی به رژیم غذایی و ورزش ندارند.

– ژنتیک

اگرچه ژنتیک به طور خودکار باعث بزرگ شدن شکم نمی شود، اما نقش قابل توجهی در توزیع و انباشت چربی در بدن دارد. چربی احشایی – نوعی چربی که بدن در ناحیه ی شکم و اطراف روده ها انباشته می کند و عمدتاً عامل بزرگ شدن شکم است – تا حدودی در اثر ژنتیک به وجود می آید. بعضی افراد هستند که اساساً مستعد داشتن چربی شکمی ای مشابه پدر یا مادر خود هستند.

۲- آلرژی های غذایی و ناسازگاری بدن با بعضی مواد غذایی

ژنتیک همچنین نقش مهمی در آلرژی های غذایی و ناسازگاری بدن با بعضی مواد غذایی دارد. این مشکلات غذایی می توانند عامل ایجاد چربی شکمی و نفخ باشند. برای مثال، اگر اجداد شما اهل سرزمینی بودند که ماده ی غذایی خاصی در آنجا رشد نمی کرد و در نتیجه آن را مصرف نمی کردند اما حالا شما علاقه ی زیادی به خوردن آن دارید، این ماده ی غذایی در بدن شما به صورت چربی ذخیره می شود چون بدن تان آن را برای سوخت و ساز به رسمیت نمی شناسد. بنابراین همه ی آلرژی های غذایی منجر به کهیر یا جوش زدن نمی شوند؛ برخی از این آلرژی ها باعث بروز التهاب و متورم شدن شکم یا بزرگ شدن شکم و دور کمر می شوند. نمونه ی دیگر این مسأله، حساسیت به ماده ی گلوتن یا همان بیماری سلیاک است.

۳- بر هم خوردن تعادل جمعیت میکروبی روده ها

وقتی تعادل جمعیت میکروبی روده ها بر هم می خورد، نتیجه ی آن گاز معده، نفخ و بزرگ شدن شکم است. البته به تحقیقات بیشتری درباره ی نقش سلامت روده ها در انباشت چربی نیاز است، اما بعضی تحقیقات نشان داده پیوند مدفوع (نوعی شیوه ی درمانی برای تنظیم ساختار جمعیت میکروبی روده ها) از افراد لاغر اندام به افراد چاق باعث کاهش وزن افراد چاق شده و تنها توضیحی که برای این مسأله وجود دارد آن است که جمعیت میکروبی روده های افراد لاغر اندام عملکرد بهتری در سوزاندن چربی ها دارند.

همچنین باکتری های روده احتمالا در اینکه بدن مواد غذایی و مغذی مختلف را چگونه هضم کند تأثیرگذار هستند. برای مثال، نوعی از باکتری های روده هستند که ماده ی فیبر را هضم می کنند و این مسأله احتمالا منجر به کاهش وزن می شود.

به علاوه، باکتری های روده احساس سیری و گرسنگی در شما را کنترل می کنند و این مسأله می تواند روی وزن شما تأثیر بگذارد.

۴- بر هم خوردن تعادل هورمون ها

تغییر سطح هورمون ها یکی از دلایل افزایش وزن، به ویژه در اطراف شکم، در دوران یائسگی است. با شروع یائسگی، بافت چربی هورمون استروژن تولید می کند. این هورمون باعث انباشت چربی می شود و در حقیقت یک چرخه ی معیوب به وجود می آید. عوامل مختلفی می تواند باعث بر هم خوردن تعادل هورمون ها و در نتیجه افزایش وزن شود. اضطراب یکی از عواملی است که عمدتا در زنان یائسه دیده می شود. اضطراب جلوی تخمک گذاری را می گیرد و با توقف تخمک گذاری، هورمون پروژسترون دیگر در بدن زنان تولید نمی شود. وجود پروژسترون برای کمک به سوزاندن چربی و تبدیل آن به انرژی ضروری است.

۵- کم کاری تیروئید

بیماری تیروئید باعث کند شدن سوخت و ساز می شود و بدن شخص مبتلا را مستعد انباشت چربی می کند. غده ی تیروئید تقریبا مانند رهبر ارکستر، سرعتی که اندام های بدن باید با آن فعالیت کنند را تعیین می کند. بنابراین اگر این غده کم کار و کند شود، تمامی دیگر سیستم های بدن هم کند می شوند و وزن بالا می رود. به علاوه، این کندی باعث احساس خستگی بیشتر می شود چون بدن فاقد انرژی و  راهنمایی لازم برای فعالیت سریع تر است، در نتیجه کالری کمتری می سوزاند. یک مورد نادر اما بسیار خطرناک از عوارض مشکلات تیروئیدی، انباشت مایعات در بافت های بدن است، که چربی اضافه به نظر می رسد.

۶- مصرف داروهای استروئیدی

زنان در دوران پیش یائسگی، برای مقابله با تغییرات هورمونی و متعادل کردن هورمون ها داروهای استروئیدی مصرف می کنند که این مسأله خطر افزایش وزن را در آن ها بالا می برد. در این دوران نه تنها شکل توزیع چربی در بدن تغییر می کند، بلکه داروهای استروئیدی هم می توانند باعث انباشت چربی اضافه به ویژه در ناحیه ی شکم شوند. این مسأله در مورد کسانی که از داروهای استروئیدی برای مشکلات جسمانی دیگری مثل التهاب استفاده می کنند هم صدق می کند.

۷- مصرف داروهای ضد روان پریشی یا ضد افسردگی

داروهای ضد روان پریشی و ضد افسردگی باعث افزایش وزن و در نتیجه بزرگ شدن شکم می شوند. در میان داروهایی که افزایش وزن از عوارض جانبی آن ها است، داروهای ضد روان پریشی و ضد افسردگی از بدترین این داروها هستند چون روی ماده ی انسولین تأثیر می گذارند (نقش انسولین در افزایش وزن در مورد بعدی بررسی خواهد شد).

۸- مصرف انسولین

ماده ی انسولین نوعی استروئید آنابولیک است که موجب از دست رفتن عضلات و تولید بیشتر چربی در بدن می شود. مصرف انسولین باعث واکنش های شیمیایی مختلفی در بدن می شود تا به جذب ماده ی گلوکز و کنترل قند خون کمک کند. افزایش وزن از عوارض جانبی طبیعی مصرف انسولین است. بدن گلوکز اضافه یا استفاده نشده ی حاصل از انسولین را تغییر می دهد و به صورت چربی ذخیره می کند. همچنین انسولین شکل توزیع چربی و نحوه ی پردازش آن در بدن را تغییر می دهد. افرادی که داروهای ضد روان پریشی یا ضد افسردگی مصرف می کنند، خطر بروز مقاومت انسولینی در آن ها بالا است.