اختصاصی از پاریس:آخرین شب اقامت کیارستمی کنار رود سن/نوار قلب عباس به ژیل ژاکوب رسید

به گزارش خبرگزاری هدف، پنج‌شنبه شب در پاریس مراسمی به یاد کارگردان فقید سینمای ایران برگزار شد و در این گردهمایی که در حاشیه آن عکس‌های او با شمع‌هایی روشن به آب‌های رود سن سپرده شد،یاد او و فیلم‌هایش گرامی داشته شد و احمد و بهمن کیارستمی به یاد پدر آخرین فیلم عباس کیارستمی را نمایش دادند.

(احمد کیارستمی در کنار رضا میرکریمی،کیومرث پوراحمد و رسول صدرعاملی)
در این مراسم دو فيلم از مجموعه فيلم بيست و چهار فريم به نمايش در آمد. اين فيلم ها به نوعى ادامه اى بر فيلم «پنج» بودند كه اين بار در قالب بيست و چهار فيلم تك پلان ساخته شدند. عباس کیارستمی از سه سال قبل ساخت این فیلم را آغاز كرده بود و در دوران نقاهتش آن را تمام کرد.

در این مراسم سینماگران ایرانی هم حضور داشتند.رضا میرکریمی،کیومرث پوراحمد، رسول صدرعاملی و همچنین سیف‌الله صمدیان از جمله حاضرین در این مراسم بودند.سیف الله صمدیان در این مراسم گفت: «من حس بسیار مبهمی دارم که اگر بتوانم آن را منتقل می کنم خیلی هنر کرده ام. بدون هیچ احساساتی بودن و به عنوان یک دوست بسیار نزدیک سعی می کنم آن‌چه را که از دو روز قبل در ذهن من ایجاد شده برای شما بگویم.»

او ادامه داد:« ما در سفرهای بسیاری در داخل و خارج از کشور همراه هم بودیم. ساعت‌های طولانی در ماشین با هم بودیم که همیشه کیارستمی رانندگی می کرد و من می گفتم، خدا پشت فرمان قرار گرفته چون هیچ گاه جاده را نگاه نمی کرد و همیشه حواسش به کوه‌ها و اطراف بود.»

صمدیان با بیان این که در این زمان قصد ندارد در جعبه خاطرات را باز کند تصریح کرد:«دائم به فکر ماموریت ناخواسته و تلخی هستم که به همراه رضا میرکریمی به پاریس آمده ایم تا ایشان را به تهران بازگردانیم. من نمی دانم چه اتفاقی خواهد افتاد زمانی که در هواپیمایی سوار می شوم که قرار است عباس را در حالی که خوابیده به ایران ببریم، و تحویلش دهیم به ایرانیانی که متاسفانه گویا تازه کشفش کرده اند. نه این که پیش از این آشنایی با او نداشته باشند، اما بخش عمده ای از ایرانی ها کشف دیگری از حضور و عدم حضور ایشان به دست آوردند.»

او درباره حضور بین المللی کیارستمی در سینمای جهان خاطرنشان کرد:« در دنیایی که به هر دلیلی ایران و ایرانی پس از انقلاب به‌درستی مورد توجه نبود، کیارستمی به کسانی هویت و احترام داد که حتی فیلم‌هایش را هم ندیدند، به همین دلیل در دو سه روز گذشته دریایی از احساساتی که دیده نشده بود به چشم می آید.»

صمدیان در ادامه خاطره ای از هدیه ای که کیارستمی در روزهای نقاهت برای ژاکوب فرستاده بود تعریف کرد و گفت:« در ادامه سفرهای مکررم به کن عباس کیارستمی از من خواست تا هدیه ای را برای ژیل ژاکوب ببرم. کتابی بود. از او پرسیدم می خواهی برایش امضا کنی گفت بله. زمانی که می خواست امضا کند به قدری دستش می لرزید که در امضایش این لرزش مشخص بود. گفتم می‌خواهی دوباره امضا کنی. گفت نه این شکلی سینمایی تر است. آقای ژیل ژاکوب که این خط را دید گفت این نوار قلبی خود عباس است.»

او در پایان خاطرنشان کرد:«آخرین جمله من این است که عباس کیارستمی یکی از ، ژیل ژاکاتصال‌های روحی اش به کشور فرانسه وب بود. در طول این دوران نقاهت نامه‌های بسیار عاطفی و زیبایی از ژاکوب به کیارستمی می‌رسید و باعث دلگرمی او می‌شد.»

احمد كيارستمى هم در این مراسم گفت: «متاسفانه چهار ماه گذشته که من امکان حضور در ایران را نداشتم، بهمن تمامی تصمیمات سخت را گرفت و به صورت کامل در کنار پدرم بود و از او نگهداری کرد، که جای قدردانی دارد.»

ژيل ژاكوب و  مارين  كارميتس(مدير ام كا دو) سخنرانان دیگر این مراسم بودند و معصومه لاهيجى پيام هاى ژان كلود كارير و پير ريسیان را خواند. در خاتمه يك قسمت ديگر از مجموعه بيست و چهار فريم به نمايش گذاشته شد.

رضا ميركريمى ، كيومرث پور احمد ، رسول صدر عاملى ، سيف الله صمديان ، شبنم طلوعى ، خزر معصومى ، مانيا اكبرى ، محمد حقيقت ، آران جاويدانى (عمو كامى)  ، مريم پير و مانا نيستانى از مهمانان حاضر در این مراسم بودند.

پس از پایان سخنرانی ها حاضران كنار رود سن رفتند و طی مراسمى كه به همت انجمن پويا ترتیب داده شده بود عكس هاى كيارستمى به همراه گل و شمع به رودخانه سن سپرده شد.