سامانه‌های آمریکا در اروپا چه می‌کند/ جنگ جهانی سوم چقدر محتمل است؟

دو سه ماه پیش آمریکا سامانه به قول خود دفاعی اش را در رومانی کار گذاشت؛ بدون اعتنا به اعتراضات روسیه. یعنی در حال حاضر، رومانی هم به کشورهای اروپای شرقی که میزبان موشکهای امریکا هستند اضافه شده است.

امریکا قبلا در اظهارات مضحکی می گفت این موشکها برای دفاع در مقابل موشکهای اتمی و غیراتمی ایران کار گذاشته شده اند، ولی چند ماه است که ایران و امریکا بر سر ماجرای اتمی توافق کردند و اورانیوم غنی شده ایران هم تحویل روسیه شد. حال، بهانه امریکا برای تاسیس سامانه های موشکی نظامی در شرق اروپا و نزدیک مرزهای روسیه چیست؟ موشکهای ایران یا روسیه؟!

این طور که پیداست، سران امریکا و متحدانش قصد دارند روز به روز به فضای جنگی منطقه دامن بزنند و هر روز آس تازه ای برای روسیه رو کنند. (البته جدا شدن انگلیس از اتحادیه اروپا ضربه ای بود به برنامه های امریکا برای همچنان تحت تسلط داشتن اتحادیه اروپا و حرکتی به جلو بود برای مستقل شدن اروپا.)

با این همه، در دستان روسیه هم ورقهای کم ارزشی نیست؛ این کشور قوی ترین بمب اتمی دنیا را در اختیار دارد و از نظر قدرت نظامی، چندان کمتر از امریکا نیست. همچنین، روسیه متحد پرقدرتی چون چین هم دارد.(مدتی قبل پوتین رسما در سخنرانی با سفرای این کشور اعلام کرد اولویت اصلی سیاست خارجی مسکو، همکاری استراتژیک با چین است) چین هم که می داند خواه ناخواه متحد استراتژیک روسیه است، به شکل غیرعلنی از کره شمالی حمایت می کند و به محض حاد شدن رویارویی غرب و شرق، می تواند از طریق کره شمالی که مطمئنا همگان از برد و قدرت واقعی موشکهایش و موشکهایی که در آن شرایط چین و روسیه در اختیار پیونگ یانگ خواهند گذاشت، امریکا را تهدید کنند. ایران هم از متحدان روسیه است و به لحاظ جایگاه ژئوپولتیکش، نقشی مهم در معادله قدرت در جهان دارد.

می توان گفت وضعیت کنونی جهان از آنچه در زمان کندی بین امریکا و شوروی پیش آمد و دو کشور تا مرز جنگ اتمی پیش رفتند، بسیار بدتر است. آن زمان امریکا موشکهای اتمی اش را در ترکیه مستقر کرده بود و شوروی در کوبا؛ ولی اکنون امریکا تقریبا در تمام مرزهای غربی روسیه نیروی نظامی و در اکثر نقاط سیستم موشکی دارد که بعضی از آنها قابلیت نصب کلاهک اتمی را دارند؛ موشکهای ظاهرا دفاعی که به سرعت می توانند حالت تهاجمی به خود بگیرند. اکراین هم بعد از کودتایی که سرکرده اش امریکا بود، اکنون در دست دولتی امریکا گراست که یکی از آرزوهایش این است که به عنوان هدیه، چند بمب اتمی امریکایی هم در خاکش جا بگیرد. در مورد اوکراین، اقدام درست روسیه در ضمیمه کردن کریمه به خاکش و دفاع از روس گراهای شرق اکراین، به غرب نشان داد که زیاد تند حرکت نکند و گمان نبرد که مشکل اقتصادی روسیه، بال و پر این قدرت جهانی را بریده است.

اما خاورمیانه؛ منطقه ای که بخش نسبتا زیادی از آن دستخوش جنگ با داعش و نیروهای بنیادگرای ساخته شده توسط سیا و اینتلیجنت سرویس است و اگر روسیه با حرکت هوشمندانه اش وارد سوریه نمی شد، بعید نبود که اکنون داعش کل سوریه را اشغال کرده باشد و امریکا با این عمل، این متحد با ارزش را هم از روسیه بگیرد و همراه با اسراییل، رقص و پایکوبی کند.

روسیه در آسیای مرکزی و قفقاز که شامل جمهوری های سابق شوروی است هم متحدان مهمی دارد که اصلی ترینشان قزاقستان است که به سرعت می تواند اتمی شود. در غرب این منطقه هم ارمنستان است که متحد مسکو است و اکنون آبستن جنگی نیابتی بین مسکو و آنکارا(که متحد واشنگتن است.)
در این میان، هند که سعی دارد خود را از این تقسیم بندی های نظامی دور نگه دارد، در نهایت به دلایلی که مهمترینشان اتحاد پاکستان با واشنگتن است، نظر به روسیه دارد و اگر تحت فشار قرار بگیرد، مطمئنا اتحاد با روسیه را ترجیح خواهد داد.

کشورهای اروپایی که علیرغم همه تلاشهایی که برخی رهبران و احزاب سابق و کنونی اش برای استقلال از امریکال کردند (که مهمترینشان مارشال دوگل بود و اکنون راستگراهایی چون مارین لوپن و چپگرایانی چون جرمی کوربین)، در حال حاضر تا حد زیادی به پادوی امریکا بدل شده اند و دعوت روسیه برای همگرایی با مسکو به منظور حفظ صلح را نپذیرفتند و در واقع به نوعی آچمز شده اند؛ چرا که نه می خواهند روابط غیردوستانه ای با روسیه داشته باشند و نه می توانند از یوغ امریکا که از طریق سازمانهایی نظیر خودِ «اتحادیه اروپا» و «صندوق بین المللی پول» و سازمانهای اقتصادی و امنیتی مشابه به گردنشان انداخته شده، خلاص شوند. با این وجود دیر یا زود زمانی فرا می رسد که اروپا باید تکلیف خود را روشن کند، چرا که مطمئنا مردم این قاره به دنبال جنگ جهانی سوم نیستند.

با توجه به سطور بالا، احتمال اینکه دیر یا زود اتفاقی بی افتد و جرقه ای برای وقوع جنگ جهانی سوم ایجاد شود دور از ذهن نیست، و مطمئنا چنین جنگی(در صورت وقوع) اتمی خواهد بود و وسعت و تلفاتش با دو جنگ جهانی قبل قابل قیاس نخواهد بود و به قول برخی، نهایتا به نابودی بخش اعظمی از جهان خواهد انجامید؛ آینده ای سیاه برای بشریت که تصورش وحشتناک است.