پایان روز چهاردهم برای کاروان ایران

خیلی چسبید؛آنقدر که پس از اینکه دستانش به عنان فرد قهرمان بالا رفت کل سالن یک صدا او را تشویق می کردند.کشتی گیر روس مدام بازی در می آورد.مدام بهانه می کرد و مدام سعی داشت تا 4 امتیازی که از حسن جلواست را با تلف کردن وقت و البته نفس گرفتن حفظ کند.این را همه سالن فهمیده بودند.به همین دلیل هم بود که مدام این کشتی گیر را “هو”می کردند!

با این حال یزدانی فقط برای گرفتن یک چیز آنده بود؛گرفتن مدال طلا.طلایی که کشتی آزاد ایران 16 سال در حسرتش مانده بود.دلاور دیگری از خطه جویبار کار نا تمام خودش را تمام کرد و توانست اولین مدال طلای المپیک خودش و سومین مدال طلای کاروان ایران را به دست بیاورد.او که همه پیش بینی می کردند به جردن باروفس آمریکایی می خورد،با قرعه ای مناسب راهش جدا شد.اصلا باروفس نتوانست حریفانش را شکست بدهد و به فینال برسد که رقیب یزدانی شود،چه برسد به اینکه بخواهد برای مدل طلا تلاش کند.

با این حال مدال طلایی که این پلنگ جویبار از آن خودش کرد مرهمی بود بر همه زخم هایی که در روزچهاردهم بر کاروان ایران خورد.جایی که حسن رحیمی که یکی دیگر از شانس های مدال طلا بود در کشتی با حریف ژاپنی اش نتوانست راهی فینال شود تا در نهایت او هم مدال برنز کسب کند.مدال برنز خوب است اما در پیش بینی ها همه جلوی نام رحیمی نوشته بودند؛طلا.

با این حال در نخستین روزی که آزادکاران ایران روی تشک رفتند توانستند یک مدال طلا و یک مدال برنز را به کاروان امام رضا(ع)هدیه کنند.

روز چهاردهم از رقابت های المپیک اما با همه این شادی ها برای کاروان ایران قسمت تلخ هم داشت.در حالی که خیلی ها مهدی خدابخشی را شانس نخست مدال طلا می دانستند او در مبارزه با میلاد بیگی،تکواندوکاری که قبلا عضو تیم ملی ایران بود اما حالا برای کشور آذربایجان مبارزه می کند تن به شکست داد.این اتفاق در حالی افتاد که بیگی در مبارزه با حریف بریتانیایی اش شکست خورد تا به فینال نرسد و به این ترتیب مهدی خدابخشی که می توانست در جدول بازنده ها شانسی برای کسب مدال برنز داشته باشد دستش از رسیدن به این مهم کوتاه بماند.